Açıklama
ÖN OKUMA İÇİN TIKLAYINIZ.
Giocomo Leopardi
İtalyan yazar ve şair (1798-1837) Recanati’de (İtalya) doğdu. Bir ara ailesi tarafından rahip olmaya zorlanmış olan şair, daha çocukluğundan başlayarak derin bir yalnızlığa itilmiştir. Yalnızlık hem yaşamının hem de yapıtlarının temel izleklerinden biridir.
Farklı fikir devinimlerinin toplumsal, siyasal, ekinsel, psikolojik boyutlarıyla etkisinde kalan şair değişik geçiş dönemlerini derinliğine yaşamıştır.
Leopardi, Manzoni ve Foscolo aralarındaki yaş farkına karşın, aynı dönemin yazar ve şairleridir. Romantik esin kaynaklarına açık olan bu üç yoldaşın düşünsel yaklaşımları birbirinden farklıdır. Leopardi ve Foscolo, Manzoni’ye göre daha aydınlanmacı ve laik; Manzoni o ikisine göre daha muhafazakardır.
Elinizdeki kitap, karamsar, sırça köşke çekilmiş, toplumdan kopuk olarak bilinen Leopardi’nin, tam tersine iyimser, istencini ortaya koyan savaşımcı bir şair olduğunun işaretlerini veren bir kitaptır.
Eğer Francesco Petrarca İtalyan şiirinin büyük babası olarak kabul edilecek olursa, Giacomo Leopardi mutlaka babasıdır.Leopardi yıldızların şairidir.
Hoşlanırım oldum olası bu ıssız tepeden,
bu çitten,birçok yerinden en uzaktaki
ufkun görüntüsünü yok eden gözlerimden.
Ama durup bakarken ardındaki bitmez
tükenmez boşluklara,insanötesi sessizlik,
sınırsız huzura;dalıp giderim düş
dünyama; duracak gibi olur kalbim orada.
Ne ki duyar duymaz hışırtı sesini
yaprakların rüzgarda,ölçerim o sonsuz
sessizliği bu sese oranla: Bir yandan
ölümsüzlük gelir aklıma,bir yandan ölü
mevsimler,yaşanmakta olan güncel ve
ardından yaşananların yankısı.Dalarken bu
sonsuzluğa düşüncelerim,keyif alırım bu
denizde batan gemide olmaktan.
